Kardeş kıskançlığı, günümüzde çok çocuklu ailelerde görülen problemlerden biridir. Tümüyle insani bir durum olan kardeş kıskançlığı, genellikle yeni doğan kardeşe karşı gelişmektedir. Bunun nedeni olarak da çocuğun evdeki yerini kaybetmesi, anne ve babası tarafından daha az sevileceği, ilginin, alakanın kesileceği düşüncesi gösterilebilmektedir. Daha önce kendisine gösterilen ilgi tamamen kardeşe yönlendirildiğinden evdeki statüsünü yitiren çocuk kardeşine karşı bir kıskançlık geliştirmektedir. Bazen kötü sonuçlar doğurabilen ve hatta çocuğun psikolojisini bozabilen kardeş kıskançlığını önlemek için mutlaka önlem almak gereklidir.
Kardeş Kıskançlığı Neden Olur?
Kardeş kıskançlığı nedenleri pek çok durum ve olaya dayanabilmektedir. Bu durumun en temel nedenlerinden biri ise anne ve babanın her iki çocuğa karşı sergilemiş olduğu tutum ve davranış biçimidir. Bunun yanı sıra bir evde tek başın büyümüş olan bir çocuk, kardeşi olacağını öğrendiğinde artık tüm sevginin ona gösterileceğini, kendisinin sevilmeyeceğini ve hep göz ardı edileceğini düşünmesi de kardeş kıskançlığı nedenleri arasında yer almaktadır. Bu gibi bir kıskançlığın ortaya çıkıp çıkmamasındaki en büyük etken ise ebeveynlerdir. Anne ve babanın davranış biçimi, kardeşlerin birbirini kıskanmasını engelleyebilmekte oldukça etkili bir rol üstlenmektedir.
Kardeş kıskançlığı belirtileri ise çocuğa göre değişiklik gösterirken, genel olarak;
- Kardeşine karşı hırçın davranışlar sergilemesi,
- Anne ve babadan uzaklaşması,
- Altını ıslatma,
- Kekeleme,
- Biberonla beslenme alışkanlığına geri dönme,
- Emzik isteme,
- İçine kapanıklık,
- Yalnız kalamama,
- Anneye aşırı bağlılık ya da bebekçe davranma gibi durumlar olarak örneklendirilebilmektedir.
Bu gibi davranışlar sergileyen bir çocuk için anne ve babanın daha dikkatli olması gerekirken, gerektiğinde bir psikologdan destek alınmalıdır.
Kardeş Kıskançlığı Nasıl Önlenir? Ne Yapılmalı?
Kardeş kıskançlığını önlemek için yapılabilecek pek çok şey bulabilmek mümkündür. Öncelikle kıskanan çocuğa karşı daha anlayışlı ve sabırlı olunmalıdır. Bunun ile beraber ebeveynlerin çocuğu ile ilişkisini ve bağını güçlendirmesi, çocukla beraber vakit geçirmesi, eğlenmesi, gülmesi, onunla bir yetişkin gibi konuşup kendisin yeteri kadar büyüdüğünü ve kardeşinin ise yardıma muhtaç olduğunu anlatması ve devamlı olarak bu şekilde konuşmalar yapılması, yapılabilecek en iyi uygulamalardır.
Öte yandan ebeveynlerin yetersiz geldiği ve çocuğun bu sorununun üstesinden gelemediğinde bir psikolog ile iletişime geçilmesi gereklidir. Genellikle uzmanlar çocuk ve aile için terapi seansları gerçekleştirerek sorunu çözüme kavuşturma konusunda yardımcı olabilmektedir.
